پسر هنرمند من!
سلام عزیزترین هنرمند!
فدای تو گل پسری با ذوق برم که هزار هنر داری(البته بزرگترین هنرت اینه که پسر منی-یه کم خودمو تحویل بگیرم -)ولی از شوخی گذشته نقاشیت که بد نیست(حیف که علاقه نداری) شعر و قصه گفتنت هم که منو کشته(هر چند بعضی شعرا مفهوم دارند و بعضیاشون فقط قافیه سازی هستن مث:آنِ مینا مونونا نانه بینا بٔنانا)مجسمه سازیت هم حرفه ایه.بعضی وقتا یه دونه بیسکوییت رو که میخوای بخوری ده بیستا شکل با گاز زدن ازش در میاری تا تموم بشه.از خونه و قایق و هواپیما گرفته تا ابر و ستاره و کرم.
موسیقیت هم جالبه.بعضی وقتا یه میله یا بطری دست میگیری و چند تا وسیله رو انتخاب میکنی و با یه ریتم خاص بهشون ضربه میزنی و میگی مامان گوش کن !من دارم آهنگ میزنم.بعضی وقتا هم پشت یه بطری آب یا بشقاب یا حتی پشت یه جعبه دستمال کاغذی ضرب میزنی.
رقصت هم بدک نیست.البته تو این زمینه خیلی کمرویی میکنی و فقط جلوی خودمون هنرنمایی میکنی.
عکاسیت هم که دیگه نگو و نپرس.دوربین رو همیشه دم دستت میذارم.اگه حوصله کنی گاهی یه سوژه گیر میاری و همینجوری ازش عکس میندازی.اصلا قصد ندارم بهت کادر بندی و نورپردازی و ... رو یاد بدم.آخه اونوقت ممکنه خلاقیت و موضوع فدای دانسته هات بشه.
خلاصه اینکه معدن هنری عزیز دلم.از خدایی که تو رو به من و این استعدادها رو به تو داده تشکر میکنم و ازش میخوام به من قدرت و دانش این رو بده که بتونم استعدادهای تو رو در راه درست پرورش بدم.آمین.
چندتا از عکسایی که هنر خودته رو برات یادگاری میذارم.
فدای اون پاها که تو کادره.بقیه رو ادامه مطلب ببین.
سلام عزیزترین هنرمند!
فدای تو گل پسری با ذوق برم که هزار هنر داری(البته بزرگترین هنرت اینه که پسر منی-یه کم خودمو تحویل بگیرم -)ولی از شوخی گذشته نقاشیت که بد نیست(حیف که علاقه نداری) شعر و قصه گفتنت هم که منو کشته(هر چند بعضی شعرا مفهوم دارند و بعضیاشون فقط قافیه سازی هستن مث:آنِ مینا مونونا نانه بینا بٔنانا)مجسمه سازیت هم حرفه ایه.بعضی وقتا یه دونه بیسکوییت رو که میخوای بخوری ده بیستا شکل با گاز زدن ازش در میاری تا تموم بشه.از خونه و قایق و هواپیما گرفته تا ابر و ستاره و کرم.
موسیقیت هم جالبه.بعضی وقتا یه میله یا بطری دست میگیری و چند تا وسیله رو انتخاب میکنی و با یه ریتم خاص بهشون ضربه میزنی و میگی مامان گوش کن !من دارم آهنگ میزنم.بعضی وقتا هم پشت یه بطری آب یا بشقاب یا حتی پشت یه جعبه دستمال کاغذی ضرب میزنی.
رقصت هم بدک نیست.البته تو این زمینه خیلی کمرویی میکنی و فقط جلوی خودمون هنرنمایی میکنی.
عکاسیت هم که دیگه نگو و نپرس.دوربین رو همیشه دم دستت میذارم.اگه حوصله کنی گاهی یه سوژه گیر میاری و همینجوری ازش عکس میندازی.اصلا قصد ندارم بهت کادر بندی و نورپردازی و ... رو یاد بدم.آخه اونوقت ممکنه خلاقیت و موضوع فدای دانسته هات بشه.
خلاصه اینکه معدن هنری عزیز دلم.از خدایی که تو رو به من و این استعدادها رو به تو داده تشکر میکنم و ازش میخوام به من قدرت و دانش این رو بده که بتونم استعدادهای تو رو در راه درست پرورش بدم.آمین.
چندتا از عکسایی که هنر خودته رو برات یادگاری میذارم.
فدای اون پاها که تو کادره..
عکس پایینی رو یه روز بارونی از داخل ماشین گرفتی و باعث شد منم این مدل عکاسی رو یاد بگیرم.(قبلش به ذهن خودم نرسیده بود)
از قاشق غذا هم غافل نشدی.
و در آخر هم عکس محو مامانی.من که خودم خیلی این عکس رو دوست دارم.